De Val by Guillermo Del Toro

Author:Guillermo Del Toro [Toro, Guillermo del]
Language: nld
Format: epub
ISBN: 9049501605
Publisher: Dutch Media Uitgevers
Published: 2011-08-31T22:00:00+00:00

Dat is volgens mij pas in de jaren zestig ontworpen...’

‘Alle symbolen zijn eeuwig. Ze bestaan al voordat we ervan gedroomd hebben.’

‘Dus hoe komt...’

‘O, dat weten we,’ zei Setrakian. ‘Dat wisten we altijd al. We ontdekken niets nieuws, we leren niets bij. We herinneren ons dingen die we vergeten waren.’ Hij wees naar het symbool. ‘Een waarschuwing. Sluimerend in onze geest, maar nu gewekt. Nu het einde der tijden in aantocht is.’

Fet keek naar de werktafel die Setrakian had overgenomen. Hij was aan het experimenteren met fotografische apparatuur, en legde iets uit over ‘een techniek voor het testen van een metallurgische zilveremulsie’, wat Fet niet begreep. Maar Setrakian leek te weten wat hij deed. ‘Zilver,’ zei Setrakian. ‘Argentum voor de alchemisten uit vroeger tijden, vertegenwoordigd door dit symbool...’ Weer liet Setrakian Fet het teken van de halvemaan zien.

‘En dit,’ zei hij, terwijl hij de gravure van de aartsengel pakte, ‘is Sariël. In bepaalde Enochische geschriften ook wel Arazyal genoemd, of Asaradel. Namen die maar al te sterk lijken op Azraël of Ozryel...’ Hij legde de gravure naast het teken voor biologisch gevaar en het alchemistische symbool van de halvemaan. Er ontstond een schokkende, doorlopende lijn. Een convergentie, een richting; een doel.

Setrakian voelde een stoot van energie en opwinding. Zijn geest was op jacht.

‘Ozryel is de aartsengel van de dood,’ zei hij. ‘Moslims noemen hem “hij met de vier gezichten, de vele ogen en de vele monden. Hij van de zeventigduizend voeten en vierduizend vleugels.” En hij heeft evenveel ogen en evenveel tongen als er mensen op aarde zijn. Maar zie je, dat zegt alleen maar hoe hij zich kan vermenigvuldigen, hoe hij zich kan verspreiden...’

Fets gedachten tolden door zijn hoofd. Wat hem het meeste zorgen baarde, was de vraag hoe hij de bloedworm veilig uit Setrakians, in een afgesloten pot opgeborgen, vampierhart kon krijgen. Setrakian had de tafel vol gezet met UV-lampen op batterijvoeding om de worm in bedwang te houden. Alles leek klaar te staan en de pot stond binnen handbereik. Het orgaan, zo groot als een vuist, klopte – en toch leek Setrakian, nu het zover was, onwillig het sinistere hart te slachten.

Setrakian boog zich over naar de glazen pot, en er schoot een soort tentakel naar buiten, met een zuigmond aan het eind die zich aan het glas hechtte. Die bloedwormen waren echte krengen. Fet had begrepen dat de oude man het hart al tientallen jaren voedde met bloeddruppels; hij had dit gedrocht in leven gehouden en al doende had hij er een soort griezelige band mee ontwikkeld. Op zich kon dat natuurlijk. Maar Setrakians aarzeling bevatte een element van emotie dat verder ging dan pure melancholie.

Dit had meer iets van oprecht verdriet. Wanhoop.

Op dat moment besefte Fet iets. Af en toe had hij de oude in het holst van de nacht tegen de pot zien praten terwijl hij het creatuur voedde. In zijn eentje stond hij er bij kaarslicht naar te kijken, ertegen te fluisteren; en hij streelde het kille glas met het onzalige brok vlees. Fet had willen zweren dat hij hem een keer had horen zingen.

Download

Copyright Disclaimer:
This site does not store any files on its server. We only index and link to content provided by other sites. Please contact the content providers to delete copyright contents if any and email us, we'll remove relevant links or contents immediately.